DAT HOORT NOU EENMAAL ZO!
Hoe vaak zeggen we wel niet; ‘dat hoort nou eenmaal zo’. De maatschappelijke norm, de verwachtingen van je ouders of het standaard carrierepad. Hoe vaak is ons leven niet gebaseerd op deze termen, op een standaard route? Je volgt je middelbare school. Vervolgens kies je een studie o.b.v. wat je op dat moment leuk vindt, in welke vakken je goed bent of waar volgens je ouders ‘een goede boterham’ mee te verdienen valt.
Dan aan het werk, waarbij een vast contract wel het hoogst haalbare is. Wordt het zoetjesaan niet eens tijd voor een vastere relatie? En huren is maandelijks geld weggooien dus een koophuis. Want dat geeft toch zekerheid?
Wij vonden het het juist heel beklemmend: dat huis (met die hypotheek), die baan met vast contract (en 60u+ in de week), geleefd worden in plaats van leven. Ik dacht er laatst nog aan: ik zat in het examenjaar van de middelbare school, had een druk sociaal leven, vond het leuk om buiten te zijn, sfeer te scheppen en dingen mooi te maken. En, van groot belang: ik was dol op Rob van EigenHuis&Tuin – die leuke tuinontwerper. Dus ik besloot om tuin- en landschapsinrichting te gaan studeren. Ruim twaalf jaar later met een goede job (incl. vast contract ? en het pas ingerichte droomhuis kwam ik er achter dat dit volledig niet MIJN sprookje was! Ik was het leven aan het leven zoals ik vond dat ‘ het hoorde’…
Pff, dat was een heftige ontdekking kan ik je zeggen! Dat maakte dat bij de bel ging rinkelen: wil ik dit wel? Wat wil ik eigenlijk? Hoe wil ik dat eigenlijk?
